Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Blue Sunset - Τραγουδάει ο Leonard Cohen



Έχω δει ένα ηλιοβασίλεμα που το βαθύ του μπλε χρώμα φύσηξε άνοιξη πάνω στη ζωή μου.....

Άνοιξη... κι ένα βιολί παίζει φλεγόμενο τις πρώτες νότες της.... ο χειμώνας φεύγει...
Σκύβεις στο αυτί και μου λες..
"Σ' αγαπώ, αλλά φοβάμαι"

Χορεύουμε μέσα στον άπληστο για θλίψη κόσμο,
σκύβεις στο αυτί μου και μου λες ...
"Σ' αγαπώ, αλλά φοβάμαι"

Γύρω μας παιδιά τραγουδούν την αυγή του τέλους του θλιμμένου κόσμου, κι εσύ σκύβεις στο αυτί και μου λες....
"Σ΄αγαπώ αλλά φοβάμαι"

Το σώμα σου τυλιγμένο μέσα σε ένα σεντόνι,
αγγίζει το φεγγάρι, που λαθραία μπαίνει από το παράθυρο...
Είσαι εκείνο το εφηβικό όνειρο...
Τώρα θυμάμαι... Με πλησιάζεις και μου λες...
"Σ' αγαπώ αλλά δεν φοβάμαι"

Αυτήν την όμορφη νύχτα τα ουρλιαχτά των σκύλων μπλέκονται
με τις πρώτες μουσικές μπάντες των τζιτζικιών....

Μπαίνει η άνοιξη... Σου δίνω το χέρι... "χορεύετε";
Μου δίνεις το χέρι....
Και πίσω οι τζιτζικόμπαντες σιγοτραγουδούν:

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love


Κι ο φόβος θλιμμένος παρακολουθεί το χορό μας....

Ξέρω ένα ηλιοβασίλεμα... όπου ο ουρανός αποκτά το βαθύ μπλε χρώμα της φωνής σου...
Ξέρω ένα ηλιοβασίλεμα... που το φως αναζητάει το βαθύ μπλε χρώμα της μορφής σου...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

...για πάντα...