Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Νυχτερινό

Άγριο τριαντάφυλλο,
μελανή μου λάμψη σε έναν κόσμο στα όρια του ήλιου.

Αυτόματος ουρανός
χωρίς σύννεφα
γεμάτος υπογραφές – τελείες σε όνειρα.

Σε είδα κάτω από τα αστέρια
πλάϊ σε μια μαυροκόκκινη θάλασσα

χαμογελούσες φλερτάροντας
τα φεγγάρια της νιότης μας,
απειρίζοντας έτσι το μαύρο,
στον πίνακα των δρόμων μας.

Με λίγο κάρβουνο από τις καμένες του χειμώνα
πολιτείες μας
ζωγραφίζω στο λευκό των ματιών μου
το βλέμμα της θλίψης σου.

Λυσσασμένοι οι καιροί
περνούν τις χειροπέδες τους
στα ματωμένα από το σκάψιμο
νύχια των ψυχών μας.

Θέλω να δραπετεύσω...
φώναξες
και ο αέρας
ανατρίχιασε μαζί μου...