Είναι δυσνόητο για τον καθημερινό κόσμο των τηλεαισθήσεων...πώς μπορεί ένας άντρας να ανατριχιάζει από συγκίνηση εμπρός στα μάτια μιας γυναίκας. Είναι ακατανόητο για την καθημερινή βουή του κόσμου πως δύο άνθρωποι μπορούν να αγαπιούνται πέρα από όρια.
Αναρωτιέστε τι θέλουμε... τι ζητάμε...
Βγάλτε από τα μάτια σας τους δοκιμαστικούς σωλήνες...
Ξεριζώστε από την καρδιά σας τα ξυράφια της απάθειας. Ανοίξτε τα αυτιά σας στα ουρλιαχτά της γωνίας που ποτέ δεν περάσατε από φόβο.
Αρνηθείτε να πιστέψετε τους ντελάληδες της εικονικής φρίκης.
Υπάρχει αγάπη... υπάρχει και είναι δυνατή... γελάει δυνατά, αναπνέει δυνατά, μαγειρεύει, κοιμάται, πίνει, τραγουδά... υπάρχει αγάπη και για καθένα από εμάς έχει όνομα, έχει σάρκα, έχει ψυχή. Κοιταχτήτε με το διπλανό σας... εκεί μέσα στα λεωφορεία μες τους σταθμούς, τα εργοστάσια, τα καφενεία, τα κλαμπ...
κοιτάξτε στο διπλανό σας τραπέζι, σκαμπό, θρανίο, πόστο.
Υπάρχει αγάπη... έχει όνομα και ψυχή και σώμα και περιμένει.. ένα άγγιγμα σας, ένα χαμόγελο για να βγει από την εποχή των παγετώνων.
