Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Νεκρόνειρο

 
Καβάλα σε μία νιφάδα χιονιού.
μέσα στη νύχτα του κόσμου
στην έρημο του κενού...

Οι φωτιές μας δεν ζεσταίνουν πια,
τον πλαστικό χειμώνα των νεκρουπόλεων τους.


Άστεγοι οι πόνοι,
ζητιανεύουν λίγο φως,
μέσα στα μάτια γερασμένων έφηβων.


Το σώμα μου αρνείται να αποδεχθεί το ά-τοπο των χώρων τους.
Οι λέξεις μου παγωμένες,
γυμνές συλλέγουν αναπνοές
των φυλακισμένων στα δίκτυα χρόνων τους.

Στις παγωτο-μηχανές των σουπερμάρκετ
στραγγαλίζουν τα νεογέννητα όνειρα μας.

Ως πότε θα μαζεύω τα κουφάρια τους;