Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Το μυστικό σου



- Γερνάμε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε,  τι είμαστε;

- Ένα φως μέσα στην άβυσσο του σύμπαντος,

...μικροί, καθημερινοί αναστεναγμοί ανάμεσα σε τσιγάρα,
που τα άστρα πίνουν ανέμελα, στα πάρκα του ουρανού.

Ένα χαμόγελο της Ανδρομέδας που ερωτεύτηκε τον παιχνιδιάρη Κρόνο...

- Τι σκατά είμαστε σε ξαναρώτησα.

- Ένα μεγάλο μυστικό είμαστε, είπες
ενός κόσμου που χάνεται στους πίνακες των χρηματιστηρίων,...

... ένα μυστικό χωρίς πατρίδα, χωρίς δεσμά,
δυο παιδιών
που ερωτεύτηκαν το δρόμο.

Ένα μυστικό δύο σωμάτων, που ιδρωμένα πλέκουν τις ρίζες τους
στα μαλλιά μίας αυγουστιάτικης νύχτας,
στα απέραντα μελαγχολικά μάτια του ουρανού.

Χαμογέλασα, έσκυψα στην αγκαλιά σου, φίλησα τη σκιά,
 που το φεγγάρι έριχνε στο παράθυρο του δωματίου.
Δεν υπάρχεις παρά μόνο στα όνειρα μου...

- Ε και; είπες

Από όνειρα φτιάχνονται παραμύθια, κι από παραμύθια οι Άνθρωποι...

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Χρόνια πολλά κερόκουκλα

Παγωμένες εικόνες και ζωές ρημάζουν
ασθμαίνοντας, στις λεωφόρους των τηλεχειριστηριων.

Μοναξιές μοιρασμένες στα κίτρινα φεγγάρια
κάτω στη μητρόπολη.

Φυματικές φιγούρες ανάμεσα στα ράφια της βιβλιοθήκης,
ασυλοποίησαν την ελευθερία.

Αλήτισσες άναρθρες οι κραυγές περιφέρουν τα κουρέλια τους,
περήφανα μες τα σαλόνια της Ουτοπίας σας.

Εσύ η Θάλασσα μες τα βουνά μας, κατάπιες το αλάτι τον πληγών μας.

Λευκή μου κερόκουκλα
χρόνια πολλά στους πόνους μας...

Με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί μουλιάζουμε
τα μέλλοντα στις γαίες μας.

Ξεχαρβαλωμένα πιάνα τριγυρίζουν σε πλατείες,

Χρονιά πολλά ρε θάνατε, παρέα σου ο άνθρωπος
μηδένισε το σύμπαν.

Republica Automatons. George Grosz