Ελευθερία

Τρενάκια του λούνα παρκ οι ζωές μας,
που ανεβοκατεβαίνοντας
ουρλιάζουν
σαν μικρά παιδιά,
άλλοτε στον ίλιγγο,
κι άλλοτε στη χαρά
της στιγμιαίας φυγής από τη βαρύτητα.

Άνθρωποι είμαστε.
Μικρά ναυάγια,
που μέσα τους στήνουν χορό
εκατομμύρια μικρά πολύχρωμα ψάρια.
Ζωή δεν είναι κι αυτή;

Χαμογελώντας τώρα πια
μπροστά στη φρίκη σας
φοράμε τα καλά μας κυριακάτικα ρούχα.

Χτενίζουμε με ξεχωριστή υπομονή τις πληγωμένες μας ράγες,
κι αγκαλιάζοντας τη νύχτα
δίπλα στις φωτιές μας.

Ουρλιάζουμε στους Δήμιους μας

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μέλλοντες χρόνοι

Θα έρθουν καιροί,
που θα δροσίζουμε τα σώματα μας
μες τα δύστροπα φαράγγια της
καθημερινής μας εξέγερσης και αλητείας.

Τότε οι λέξεις θα χτίζουν μικρές φωλιές α-νόητες
κελαηδώντας στα μούτρα των βασανιστών μας,
τραγούδια της αγάπης.

Οι σφαίρες των δημοκρατικών τους παρελθόντων
σα μικρές πυγολαμπίδες θα λούζονται
στους κρυστάλλινους καταρράκτες των βλεμάτων των αγέννητων παιδιών μας.

Και οι φωτογραφίες των νεκρών μας από τις φωτιές στους δρόμους μας,
προσανάμματα στις ανέμελες παρέες δίπλα στη θάλασσα
στα πόδια των θηλυκών μας βράχων.

Χαμόγελα, δάκρυα, ανάσες, θα καρφιτσώνουν δίπλα στα άστρα
τις μικρές ιστορίες της επαναστατημένης νιότης μας,

στολίζοντας τα πλεγμένα μαλλιά της πρωτοκόρης μας,
που σκαρφαλώνοντας στην κούνια της για πρώτη φορά
θα απλώσει τα χέρια της
απ' την αγκαλιά της συντροφιάς Μας
στην αέναη βόλτα της στις γειτονιές του Σύμπαντος.

Παροντικοί μας πόνοι
γλυκό προμήνυμα της γέννησης...