ΕΞΟΔΟΣ

Θέλω να βγω έξω
να κάνω ένα τσιγάρο
και μετά να γύρω μες
την αγκαλιά του δρόμου να κοιμηθώ.

Να σβήσω μες την αυγή
με τις νυχτερινές λάμπες της πόλης.

Στήνοντας ένα χορό πάνω στα ματωμένα μνήματα
των ερωτευμένων κοριτσιών,
που πνίγουν τον σαπισμένο κόσμο μας
ανάμεσα στα δακρυσμένα πόδια τους.

Μεσαίωνας, και ο χρόνος απειρίζει τα λαίμαργα
βλέμματα των υβριδικών σπόρων του θανάτου.

Το μηδέν δεν υπάρχει, παρά μόνο για να θυμίζει
το παγωμένο χαράκωμα στο πρόσωπο σου.
Εκεί που δίνονται οι τελευταίες μάχες των μολυβένιων
στρατιωτών σου.