Στην Ο.

Τα φώτα αυτής της πόλης
θρυμματίζοντες πάγοι, κρεμασμένοι απειλητικά.
Δυο φρύδια έτοιμα να καταπιούν,
όλη την πρόοδο του "γένους"...
Μείναμε μόνοι κάπου στις λεωφόρους του σύμπαντος;
Ερώτημα στον Πλάτωνα... κι η απάντηση σκιές...
Γεμίσαμε το κενό με πλήξη
και το αύριο με αλκοόλ και χάπια στιγμές...
Ψωνισμένοι νέοι... θυσίες στα σκέλια γερασμένων εραστών.
Σε μια δημοκρατία που ξερνάει πτώματα από νέον και βροχή...
Θα φύγεις και εγώ θα μείνω εδώ να παρακολουθώ,
τους φωτισμένους πάγους να κρέμμονται απειλητικά...
Όλοι μαζί βουλιάζουμε ..
Παίξε το μπάσο, χορεύω..
Φεύγω..
Πετάω...
ξανά στην αγκαλιά ενός ηλεκτρικού σύρματος....
που τραγουδάει:

"Is there any hope in the kingdom of hopeless people?
Dark thoughts of a lost child... i will never be one of the shadows songs...
I am sorry... i am looking for one smile of the universe..."