Λοιπόν... ξέρω ένα αγριολούλουδο... που η ψυχή του δε χωράει στα βάζα των σαλονιών σας... Το χρώμα του γαλάζιο... κατοικεί πάνω σε ένα βράχο στην άκρη μιας πόλης....
Μακριά από τις πλαστικές σας αυταπάτες...
Δεν ακούει τις Σειρήνες της εποχής... Δε βηματίζει πίσω από σημαίες... Δε σηκώνει λάβαρα... δεν υποκλίνεται στους εφιάλτες....
Ξέρω ένα αγριολούλουδο που ξαπλώνει πάνω σε όνειρα.... τρέχει μες τα σύννεφα... τραγουδάει τον Ήλιο... μεγαλώνει ανάμεσα σας....
Το άγγιξα, το μύρισα, του μίλησα, και έσωσα την ψυχή μου....
2 σχόλια:
Απλά πανέμορφο....
η υπεροχοσυνη σου δεν εχει ορια
Δημοσίευση σχολίου