Κάποια από τα σαββατοκύριακα της ζωής μου τα αφιερώνω στη Μητέρα Φύση, προσπαθώντας να ακούσω, να μυρίσω, να χαϊδέψω, να δω, να γευτώ όλες τις γωνιές του κορμιού της... είναι κάποια αρχέγονη ενστικτώδης δύναμη που με τραβάει κατά εκεί; ή είναι η ματαιόδοξη προσπάθεια ενός πολιτισμένου να κατακτήσει κάθε σημείο του σώματος της... βιάζοντας την επιλογή της να μας επιτρέψει να τη γνωρίσουμε...;
Το να ανέβεις στην κορυφή ενός βουνού δεν αποτελεί ένα ανθρώπινο κατόρθωμα, μία κατάκτηση, ένα λάφυρο των ανόητων χρησιμοθηρικών κοινωνικών σχέσεων μας...
... η φύση δεν κατακτιέται.... δεν νικιέται... η φύση σαγηνεύει και σαγηνεύεται σε έναν ατελείωτο χορό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου