Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ




Μονόλογος πάνω σε μία βάρκα
χωρίς σημαία
με ένα σακίδιο νεκρούς συντρόφους,
στην αγκαλιά ενός κόκκινου ωκεανού.

Ωσμές τηγανισμένου κρέατος,
σαπούνι κάθαρσης λαιμητόμων
σημείο στίξης στις ζωές μας.

Μια ξεκούρδιστη πιανίστρια ξύνει
τις πληγωμένες της χορδές...

Δαγκώνω τη γλώσσα μου
καταπίνω το μίσος
ανοίγω το παράθυρο
πετάω τον πόνο.

Τρόμε αυτοκράτορα των ανθρώπινων χρόνων

ΕΙΜΑΙ ακόμα ζωντανός
ΡΕ

πάνω σε μία βάρκα
γυμνός μπροστά στην επιστροφή των παιδικών μας χρόνων...

Κάποτε έγραψες
η ευτυχία θα ναι η εκδίκηση μας.

Σ' αγαπώ... άσε με να πάρω το θυμό σου...

Άγγιξε με
θέλω να μυρίσω την άνοιξη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: