Φθινοπωρινή σύναξη

Κουράστηκε
έβγαλε τα παπούτσια,

βούτηξε τα πόδια μέσα στα μπλε νερά της νύχτας.

κάθισε στον ίσκιο του φεγγαριού
μακριά από το θόρυβο των χθες της πόλης.

άνοιξε συζήτηση με τα δέντρα των γιατί του,
αυτοσχεδιάζοντας με την μπάντα του φθινόπωρου.

παρέδωσε τον ουρανίσκο του
στις οργισμένες τανίνες του κοκκινόμαυρου,

και σφίγγοντας τα χείλη
λευτέρωσε τον τελευταίο του λυγμό.

γεννήθηκε όπως ξεψύχησε,
στην αγκαλιά του δρόμου...