Διαβάζει ο Joe Strummer

Βγήκα έξω... ήπια δύο mainstream ποτά... είχα ξεχάσει;.... είχαμε ξεκινήσει αρκετοί.... Αγόρια και κορίτσια γεμάτοι ιδέες κ φτερά στο κεφάλι... δεν μπαίναμε σε μαγαζιά... δεν αγοράζαμε ρούχα... τη βγάζαμε στα πάρκα με μπύρες κ δυνατή ροκ εν ρολ μουσική.... αρχικά φλερτάραμε με το κενό... μεθούσαμε με ταστρα... κι όλα αυτά μέσα στο κέντρο της πόλης.... ΕΜΕΙΣ ήμασταν το κέντρο της πόλης.... που κοιμόταν ήσυχα περιμένοντας να ζήσει μες το επόμενο χτύπημα των ρολογιών... Η πόλη μας ... μια λευκή γκόμενα πάνω στον κάμπο.. και τώρα;
Χαθήκαμε ρεμάλια... Άλλοι παντρεύτηκατε... άλλοι νοικοκυρευτήκατε... άλλοι κάνατε καριέρες κ κάποιοι ψοφήσατε σαν το σκυλί στο αμπέλι... λιώσατε σαν το κεράκι...
Άρε Κυριάκο... για σένα μιλάω ρε μαλάκα... που άφησες τον εαυτό σου να τον πιουν τα λαμόγια... άφησες πάνω στο σώμα σου να κάνει πάρτυ η μιζέρια...Τελικά τι ήσουν για την κοινωνία; δυο μαχαιριές κ ένα καδρόνι στο κεφάλι.. για λίγα γαμημένα γραμμάρια... πόσο ελαφριά ζύγιζε η ζωή σου....πόσο βαρύ τέλος... γιατί ρε φίλε; Τόσο φτήνια;....

Γαμημένε κόσμε... στα δελτία των οχτώ δεν άκουσες ποτέ για τον Κυριάκο....

Άθλιε κόσμε... η προηγούμενη στροφή ήταν η δική μου.... τη γλίτωσα.... η επόμενη είναι η δική σου...