- Γερνάμε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, τι είμαστε;
- Ένα φως μέσα στην άβυσσο του σύμπαντος,
...μικροί, καθημερινοί αναστεναγμοί ανάμεσα σε τσιγάρα,
που τα άστρα πίνουν ανέμελα, στα πάρκα του ουρανού.
Ένα χαμόγελο της Ανδρομέδας που ερωτεύτηκε τον παιχνιδιάρη Κρόνο...
- Τι σκατά είμαστε σε ξαναρώτησα.
- Ένα μεγάλο μυστικό είμαστε, είπες
ενός κόσμου που χάνεται στους πίνακες των χρηματιστηρίων,...
... ένα μυστικό χωρίς πατρίδα, χωρίς δεσμά,
δυο παιδιών
που ερωτεύτηκαν το δρόμο.
Ένα μυστικό δύο σωμάτων, που ιδρωμένα πλέκουν τις ρίζες τους
στα μαλλιά μίας αυγουστιάτικης νύχτας,
στα απέραντα μελαγχολικά μάτια του ουρανού.
Χαμογέλασα, έσκυψα στην αγκαλιά σου, φίλησα τη σκιά,
που το φεγγάρι έριχνε στο παράθυρο του δωματίου.
Δεν υπάρχεις παρά μόνο στα όνειρα μου...
- Ε και; είπες
Από όνειρα φτιάχνονται παραμύθια, κι από παραμύθια οι Άνθρωποι...
2 σχόλια:
"Έχεις σκεφτεί ποτέ οτι μπορεί να υπάρχεις γιατί εγώ δημιουργώ τη όψη σου, εγώ ακούω τη φωνή σου, εγώ και μόνο εγώ αναπνέω τον καπνό του τσιγάρου σου;" τη ρώτησε.
"Έχω αποφασίσει οτι υπάρχω γιατί θέλω να σκέφτεσαι οτι ίσως ορίζεις την ύπαρξή μου. αλήθεια όμως την ορίζεις και δεν μ αρέσει να το παραδέχομαι παρά μονάχα στις πίσω διακλαδώσεις του εγκεφάλου σου."
"Τελικά υπάρχεις ή όχι;"
"Για σενα αν το θελήσεις να υπάρχω, υπάρχω.
"Για μένα δεν υπάρχω έτσι κι αλλιώς."
Είσαι ο παραμορφωτικός μου καθρέφτης
Θέλεις να με δεις ανέμελη;
Μπορείς
Θέλεις να με δεις κουρασμένη κι αινιγματική;
Μπορείς
Θέλεις να με δεις σε δρόμους της φωτιάς;
Μπορείς
Θέλεις να με δεις να κοιμάμαι νωχελικά στον καναπέ μου;
Μπορείς
Μου δίνεις ό,τι διάσταση, σχήμα και όψη θέλεις εσύ
Επιλέγεις τα αρώματα και τα χρώματα
τις καμπύλες και τις γωνίες των χειλιών μου
τις χορευτικές κινήσεις των δαχτύλων μου
τη φωνή μου που σε ανακουφίζει
Υπάρχω κάπου σίγουρα
αλλά δύσκολα θα με βρεις,
όσο συνεχίζεις να με πλάθεις και να με διαμορφώνεις
Δημοσίευση σχολίου