Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Δρόμος

Ένα σημείο σε ένα όνειρο του σύμπαντος.
Μία βάρκα καλημέρες  πάνω στα χαμόγελα του ήλιου.
Η Ζωή σου,
μικρή μέσα στην απεραντοσύνη 
της φούστας ενός κοριτσιού.
Μαργαρίτες, πεταλούδες
αναδυόμενες από το βαθύ μπλε
των νότιων θαλασσών,
κοσμούν τα κάδρα στα σαλόνια των
δακτύλων της.
Μικρέ της πρίγκηπα απόψε πεθαίνεις
άστεγος δίπλα στον πόνο
των πλαστικών της παιχνιδιών.
Μαύροι μολυβένιοι πειρατές
κουρασμένοι επιστρέφουν από
τις θάλασσες της σοκολάτας

στην αγκαλιά του ονείρου της.

Τα σπαθιά τους ξαπλώνουν στο προσκεφάλι
του παιδικού τους όρκου:
"Για πάντα, πατρίδα μας ο δρόμος"  
  

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Αν είχα δικαίωμα, δικαίωμα εκλογής
Να ξαναρχίσω ή όχι τούτο το ταξίδι, τούτο το ταξίδι
Θα το ξανάρχιζα, Θα το ξανάρχιζα, Θα το ξανάρχιζα"
Μ.Π.

Ανώνυμος είπε...

kai 8a to phgaina mexri to telos.
http://hyperopticsarcastic.blogspot.co.uk/2012/06/blog-post_18.html